» » » De zin van het leven

De zin van het leven

Geplaatst in: Persoonlijke ontwikkeling | 2

Als kind speelde ik veel met lego. Waar sommige kinderen uren konden spelen met hun bouwsels genoot ik eigenlijk vooral van het bouwen. Eerst sorteerde ik alle blokjes en bekeek hoeveel stukjes ik had, om vervolgens een zo groot mogelijk kasteel te bouwen. Als ik klaar was, was ik blij en na een paar dagen was ik het zat, brak het kasteel af en begon ik overnieuw.

Zinloos?

Nu kan je zeggen dat ik zeer zinloos bezig was, want het leidde eigenlijk nergens toe: ik maakte iets en ik brak het weer af. En toch: als je me op dat moment gevraagd had wat de zin ervan was, had ik je waarschijnlijk vragend aangekeken. Ik vroeg me niet af wat de zin was, ik speelde gewoon, genoot en had plezier.

Opnieuw?

Als je dit vertaalt naar ons leven zit daar wel een interessante analogie in. Ik geloof niet in een hemel en reïncarnatie heb ik ook niet zo veel mee, al sluit ik het niet uit. Het geloof in die twee dingen maakt dat je je legokasteel nog ergens voor bouwt. Ofwel je kasteel helpt je de hemel in of je hoopt dat het fundament in een volgend leven blijft staan en je daarop kunt doorbouwen.

Als je er vanuit gaat dat dit je enige leven is en je eigenlijk je kasteel bouwt om dat uiteindelijk weer door de dood te laten afbreken kan dat best demotiverend zijn.
Het geeft me rust om dan aan mezelf als kind te denken: ontdekkend, zoekend, spelend en bouwend zonder dat ik me de zin ervan afvroeg.

Onvindbare blokjes

Met lego spelen was ook niet alleen maar leuk. Ik zocht me vaak suf naar een blokje waarvan ik wist dat ik het had en kon daar behoorlijk gefrustreerd door raken. Gek genoeg vond ik het blokje meestal vrij snel als ik me op iets anders richtte.
Ook deze analogie is duidelijk: soms zoeken we ons rot naar iets en zodra we ophouden met zoeken, komt het ineens je leven in gelopen. Ik vermoed dat mensen die zich richten op dat ze hun leven zin moeten geven het meest geconfronteerd worden met de zinloosheid ervan. Mensen die gewoon hun leven leiden en op een bewuste manier aan hun kasteel bouwen ontmoeten de zin in elk stuk.

Ik vind het verhaal van Eckhart Tolle daarin ook zo tof. Hij werd van de ene op de andere dag verlicht(or so they say) en zat een paar jaar gelukkig te wezen op een bankje in het park. Tot er iemand naast hem kwam zitten die hem vroeg: kan je me dat ook leren? Aangezien er voor hem niet zo veel meer nodig was had hij nogal tijd over dus hij dacht: ik kan mijn tijd ook gebruiken anderen te helpen wat gelukkiger te worden tijdens het bouwen van hun kasteel.

De kern

Daar ligt voor mij de kern. De kans dat onze successen en kastelen onze dood lang overleven is maar heel klein. Dat is alleen weggelegd voor een handjevol kunstenaars en grote leiders. Voor de meeste van ons zit de zin van ons leven dus in lekker bouwen en levert te vraag of dat nou zo veel zin heeft alleen maar stress op. Leef dus je leven naar je kunnen en willen en vind je voldoening in het bouwen, niet in het kasteel als eindresultaat.

Vraag jezelf dus eens af: wat doe je allemaal wat je niet leuk vind waarvan je hoopt dat het je ooit resultaat oplevert? Als je wist dat je nog maar een jaar zou leven, zou je er dan mee door gaan?

2 Reacties

  1. Jori
    | Beantwoorden

    Dankje 🙂

  2. Paul Cuppen
    | Beantwoorden

    Prachtige site Jori! Complimenten. Paul.

Geef een reactie