Zoals ik zondag in mijn laatste blog schreef, voelen we vaak boosheid of verdriet door een ander. Tegelijk zei ik dat al ons gevoel voortkomt uit onze behoeften en dat de ander daar dus eigenlijk niets mee te maken heeft.
Misschien ken je het concept, misschien niet. Wat mij helpt om mijn emoties richting iemand om te buigen naar de interne behoefte zijn de volgende drie vragen:
- Wat gebeurde er precies? Wat neem ik waar? (vermijd oordelen, labels, diagnoses)
- Wat voelde ik daarbij? Als dit boosheid is, is mijn uitnodiging om te voelen of daar nog iets onder zit, bijv: Machteloosheid, wanhoop, verdriet?
- Welke behoefte werd er niet vervuld? (denk aan: gezien worden, waardering, acceptatie, autonomie, respect, verbinding, veiligheid).
Nu je dit weet heb je eigenlijk drie mogelijkheden: Iemand vragen te helpen die behoefte in te vullen, zelf een andere strategie bedenken om de behoefte in te vullen of de behoefte oningevuld laten en de gevoelens die dit oplevert accepteren. Dit laatste klinkt wellicht niet zo aantrekkelijk maar is wel de keuze die tot de sterkste spirituele groei leidt(volgens mij). Daarover later meer!
Geef een reactie