Ik las laatst een artikel over vriendschap en vrienden maken. De strekking was dat je 100 keer samen moeten zijn met iemand voordat je vrienden bent. Door dit hoge aantal worden vriendschappen vooral tijdens je school- en studietijd gesmeed. Alle saaie lessen en loze uren op school zijn de ultieme broedplaats voor vriendschap. Mijn ervaring is hetzelfde: Mijn beste vriendin ken ik sinds mijn 18de en als ik mensen naar hun beste vrienden vraag, zijn het meestal studie- of schoolvrienden.
Beschikbaarheid als drijfveer
Wat me opviel in het artikel is dat beschikbaarheid eigenlijk de drijfveer is. Je maakt vrienden met mensen die in de buurt zijn. Omdat je een gemeenschappelijke basis hebt in school of studie, werkt dat prima. Alleen toen ik ging werken begonnen in veel vriendschappen scheurtjes te ontstaan. Ik ontdekte dat ik het contact niet heel fijn, ze mijn levensvisie niet delen en ook de factor 'dichtbij' viel vaak weg. Voor mij resulteert dat in vriendschappen die langzaam verwateren.
Dat er vrienden aan de achterkant afvallen zou niet zo’n probleem zijn, ware het niet dat er aan de voorkant niet zo veel bij komt. Het voelt kwetsbaar om te zeggen, maar mijn ‘echte vrienden’ zijn op 1 hand te tellen en dan heb je niet eens al je vingers nodig.
Wat ik wel heb zijn goede kennissen. Mensen die ik van (PLAY!) workshops ken, waar ik hele persoonlijke dingen mee deel en die me vaak kwetsbaar zien. De andere kant is dat ik verder niets van ze weet. Wat ze in het dagelijks leven doen, waar ze vandaan komen, of ze broers of zussen hebben. Ik heb geen idee…
Vrienden vs kennissen
Vrienden zijn mensen met wie ik persoonlijk afspreek. Dat hoeft echt niet wekelijks te zijn, maar wel minimaal jaarlijks. Als het langer dan een jaar geleden is, denk ik altijd weer aan het nummer ‘Andere maan’ van Acda en de Munnik.
Kennissen ontmoet ik min of meer toevallig. Ik spreek ze op workshops of op feestjes. Opvallend is dat ik vaak minstens zo veel verbinding ervaar met deze mensen, als met vrienden. Het niveau van diepgaand contact is dus voor mij niet zo'n criterium.
Nieuwe vrienden maken
De vraag die ik me de laatste tijd stel is hoe je van kennissen vrienden maakt. Vroeger ging dat min of meer vanzelf. Nu niet meer. Wat zijn de stappen die je moet zetten? Hoe kan je actief bijdragen aan het ontstaan van vriendschap?
Je kan natuurlijk gewoon vragen: “hee, wil je wat gaan doen samen”. En waarschijnlijk is dat ook de beste manier. Alleen is de eerste afspraak plannen soms al lastig en de 2de helemaal een crime. Het gevolg is dat er niet echt momentum ontstaat, het contact niet warm blijft en ik elke keer overnieuw moet beginnen. Niet genoeg basis om iets op te bouwen, dus.
Hoe hou je nieuw contact warm?
Ik was eigenlijk op zoek naar een vlammetje. Een vlammetje om tussen de fysieke ontmoetingen het contact warm te houden. Een stukje antwoord kwam laatst van een goede kennis. Terwijl ik haar tot nu toe eigenlijk alleen op workshops zie en spreek, deelde ze ‘ineens’ iets via de chat. Ik voelde lichte verbazing, waarom deelt ze dat met mij? Tegelijk vond ik het heel leuk en gaf ze me een puzzelstukje voor mijn puzzel over vriendschap.
Min of meer random dingen delen uit je leven, wat zij deed, is voor mij echt een vriendschapsding. Of eigenlijk een relatieding, zelfs met vrienden doe ik dat weinig. Iets in mij gelooft blijkbaar dat mensen niet geïnteresseerd zijn in verhalen. Verhalen over het dagelijks leven, over kleine overwinningen of mislukkingen. Ik moet wel echt iets levensveranderends meemaken wil ik zomaar een vriend bellen.
Hier ga ik de komende tijd mee experimenteren. Vaker iets van mezelf delen en vrienden uitnodigen te delen over wat zij aan het doen zijn. Het vuur warm houden en niet de volledige focus op de (onregelmatige) persoonlijke ontmoeting. Ik ben benieuwd wat dat gaat brengen.
Ik ben benieuwd naar je ervaringen, hoe ontwikkelen vriendschappen voor jou? Ik lees het graag!
PS: ik had graag het originele artikel gelinkt, maar ik kan het niet terugvinden!
Geef een reactie